nattaly 

Subtelna intymność jest taka niedoceniana, znajomość czyjejś rutyny i powolne stawanie się jej częścią, wspólne spędzanie czasu, żarty i przezwiska, które znacie jedynie wy dwoje. Spojrzenia pełne porozumienia, pamiętanie i zapamiętywanie ulubionych rzeczy, jedzenia czy ilości łyżeczek cukru do kawy, a nie trawienia herbaty z cukrem. Wiadomości tekstowych o wszystkim i o niczym, na co dzień i dzień dobry bądź dobranoc. Chaotycznych akapitów miłości pisanych w półśnie. Sposobu, w jaki ściskają, gdy wasze dłonie są splecione, czy słów które rozśmieszają cię do czerwoności. Wspólnych spojrzeń z drugiego końca pokoju.. Proste małe rzeczy, jak podanie parasolu , żeby nie zmokli, gesty bądź słowa uważaj na siebie czy będę tęsknić, ubierz się ciepło bo zmarzniesz - mówiące ; spójrz, jak bardzo jesteś mi drogi, jak bardzo ważny, a jak bardzo kochany.  Read More »

Reposted from skydelan

Świat nigdy nie pyta, czy jesteś już na to gotowy. 

Reposted from hormeza via laparisienne

Po tym gwałtownym uderzeniu w ciemności
Podniesiesz się i odejdziesz
Myśląc, jak bardzo jesteś teraz pusta
I czy twoje wszystkie wieczorne makijaże przed lustrem
I lekceważenie okazywane młodszym chłopcom
Musiały cię zaprowadzić tutaj.

Ograniczona przez to, czym jesteś
Do tego, czego oczekują po tobie inni
Tutaj, w tym zamarzniętym ogrodzie
Drżysz i wymiotujesz - 
Przerażona, pijana wśród drzew
Dziwisz się, jak bardzo tamte gesty, co domagały się czułości,
Były dalekie od niej.

Już chichotanie o miłości masz za sobą,
Przestałaś być dziecinna,
Lecz wciąż daleka od starości
Rzygasz między kwiaty,
A w ciepłych zatęchłych pokojach
Zabawa dalej trwa.

Chyba już widzisz jakiś sens w odejściu
Od tamtej chmary pijanych istnień,
(...)
Za sto tysięcy minut też pewnie będziesz pamiętać
Tę prywatkę,
Ten nudny sobotni wieczór, Read More »

Reposted from fragile

Nie umiem wyrazić tego, co bym chciała. Ostatnio ciągle tak jest. Staram się coś powiedzieć, ale do głowy przychodzą mi tylko nieodpowiednie słowa albo całkowicie różne od tych, które mam na myśli. Próbuję sama się poprawić, lecz wychodzi tylko gorzej. Tracę wątek. Tak jakbym była rozszczepiona na dwie i sama ze sobą bawiła się w berka. Po środku jest wielki słup i gonimy się wokół. Tamta druga ja zawsze zna właściwe słowa, lecz ta ja nigdy nie może tej drugiej złapać.

- Haruki Murakami, Norwegian Wood

Reposted from szaramara via fragile

W jej oczach pojawiło się odległe spojrzenie, jakie mają ludzie, którzy potkną się o jakieś wspomnienie jak o but w ciemnościach.

- Stephen King

Reposted from fragile